UNMCK - BM Kore Anıtsal Mezarlığı

İsmim Mustafa Bitigen. Amcam İbrahim Bitigen 1952 yılında Güney Kore’nin özgürlüğü için savaşan orduya Türkiye’den Aksaray ilinden katıldı. Aksaray, o dönemde Konya iline bağlı bir ilçeydi.25 Mayıs 1952’ de kuzey taraflarda füze parçalarıyla yaralandi. 6 Haziran 1952’de saat 11.30’da hazırlanmış defin raporuna göre, karın bölgesinin sol ve sağ tarafı yarıldı ve sol kolu yaralandı. II. Tahliye Hastanesi’nde 15 gün ölümle savaştı. Güney Kore’de henüz 22 yaşında iken hayata veda etti. Yeni evliydi ve çocukları yoktu. Amcamın Kore’de hayatını kaybettiği yıl babam Mevlüt doğmuş. Aradan 72 sene geçmiş. Ben öğretmenim ve 50 yaşındayım. Dün bir Koreli aile ile tanıştım ve onları görünce amcamın yakınları sanki ben değilmişim de onlarmış gibi hissettim ve ağladım. Güney Kore’nin özgürlüğü için benim amcam kanını döktü, canını verdi. Amcam, insanlık için dövüşürken hayattan ayrıldı. Onunla gurur duyuyorum. Ona rahmet diliyorum.
 Amcamın defin raporunda, parmağından bir gümüş yüzük çıkarıldığı, bu yüzüğün üzerinde DP harfleri yazdığı ve yüzüğün emanet eşya odasına konduğu yazıyor. Dünyanın hiç bir yerinde bir emanet 72 sene bekletimez ancak belki de Güney Kore bir ilki başarabilir , kim bilir...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
My name is Mustafa Bitigen. My uncle Ibrahim Bitigen joined the army fighting for the freedom of South Korea in 1952 from Aksaray province in Turkey. Aksaray was a district of Konya province at that time.On May 25, 1952, he was wounded by missile fragments on the northern sides. According to the burial report prepared at 11:30 a.m. on June 6, 1952, the left and right sides of his abdomen were split and his left arm was injured. He fought to the death for 15 days in the Second Evacuation Hospital. He died in South Korea at the age of 22. She was a newlywed and had no children. My father, Mevlüt, was born in the same year that my uncle died in Korea. 72 years have passed. I am a teacher and I am 50 years old. Yesterday I met a Korean family and when I saw them, I felt as if my uncle's relatives were them, not me, and I cried. My uncle shed his blood and gave his life for the freedom of South Korea. My uncle passed away from life fighting for humanity. I'm proud of him. I wish him mercy.
My uncle's burial report states that a silver ring was removed from his finger, with the letters DP written on it, and that the ring was placed in the custody room. Nowhere in the world can a relic wait for 72 years, but maybe South Korea can achieve a first, who knows...